KADZIDŁA MAHAMUDRA

Mahamudra, Wielka Pieczęć - nauki buddyjskie "przypieczętowane" obietnicą Buddy, że jest to ostateczna nauka, której nie przewyższa żadna inna (tyb. Czagja Czienpo).

Mahamudra jest ostatecznym rozpoznaniem natury umysłu - jedności podmiotu, przedmiotu i działania. Jest stanem spontanicznej, bezwysiłkowej i intuicyjnej jedności ze wszystkimi zjawiskami niezależnie od miejsca i czasu. Jest to najwyższy poziom realizacji, o jakim można mówić w buddyzmie, tożsamy z oświeceniem. Nazwa "Wielką Pieczęć" oznacza, że wszystkie zjawiska mają pięczęć ostatecznej rzeczywistości.

Nauki Mahamudry dotyczą bezpośredniej wiedzy przekazanej najczęściej ustnie przez wykwalifikowanego mistrza (tyb. lamy), który te nauki urzeczywistnił. Kiedy uczeń jest na to gotowy, nauczyciel może wykorzystać wszystkie metody, by pokazać mu naturę umysłu i nauczyć go utrzymywania i pogłębiania tego doświadczenia, nie używając żadnej filozoficznej argumentacji. Ustne instrukcje dotyczące natury rzeczywistości czasami były formułowane w formie pieśni (skt. doha). Słynnym autorem pieśni Mahamudry był indyjski jogin Saraha. Pieśni te zostały spisane dopiero przez Maitripę. Najsłynniejszą pieśnią zawierającą nauki Wielkiej Pieczęci jest "Modlitwa Mahamudry" III Karmapy.

Główną nauką Wielkiej Pieczęci jest rozluźnienie i spoczęcie w doskonałej rzeczywistości, takiej jaka jest.

Kadzidła Maha-Mudra są jednymi z trzech tworzących Wielką Triadę, pozostałe kadzidła o działaniu komplementarnym to Mind-Chakra oraz Monk-Mantra.